پوشاندن بدن در نماز

***      مرد باید در حال نماز، اگرچه کسى او را نبیند، عورتین خود را بپوشاند. و بهتر است از ناف تا زانو را نیز بپوشاند.

***      زن باید در هنگام نماز، تمام بدن، حتّى سر و موى خود را بپوشاند و بنابر احتیاط مستحب کف پا را نیز بپوشاند، ولى پوشاندن صورت، به مقدارى که در وضو شسته مى شود و دستها تا مچ و روى پاها تا مچ پا، لازم نیست، امّا براى آنکه یقین کند مقدار واجب را پوشانده است، بنابر احتیاط مقدارى از اطراف صورت و قدرى پایین تر از مچ را بپوشاند.

***      هنگامى که انسان، قضاى سجده فراموش شده و یا تشهّد فراموش شده را بجا مى آورد، باید خود را مانند حال نماز بپوشاند. و همچنین بنابر احتیاط مستحب در موقع سجده سهو نیز خود را بپوشاند.

***      اگر در نماز عمداً عورتش را نپوشاند، نمازش باطل است، امّا اگر با تقصیر از روى ندانستن مسأله باشد، بنابر احتیاط نماز را دوباره بخواند.

***      اگر در بین نماز بفهمد که عورتش پیداست، باید آن را بپوشاند و بنابر احتیاط مستحب، نماز را تمام کند و دوباره بخواند، به ویژه اگر پوشانیدن آن، احتیاج به وقت زیادى داشته باشد، ولى اگر بعد از نماز، بفهمد که در نماز عورت او پیدا بوده، نمازش صحیح است.

***      اگر در حال ایستاده لباسش، عورت او را مى پوشاند، ولى ممکن است در حال دیگر، مثلا در حال رکوع و سجود نپوشاند، چنانچه در آن موقع عورت خود را بپوشاند، نماز او صحیح است، ولى بنابر احتیاط مستحب با آن لباس نماز نخواند.

***      انسان مى تواند در نماز، خود را به علف و برگ درختان بپوشاند، ولى بنابر احتیاط مستحب اگر چیز دیگرى داشته باشد، با آنها خود را نپوشاند.

***      انسان در حال نماز، مى تواند خود را با گِل بپوشاند.

***      اگر چیزى ندارد که در نماز خود را با آن بپوشاند، چنانچه احتمال دهد که پیدا مى کند، بنابر اقوى نماز را تأخیر بیندازد و اگر چیزى پیدا نکرد، در آخر وقت، طبق وظیفه اش نماز بخواند.

***      کسى که مى خواهد نماز بخواند، اگر براى پوشاندن خود، حتّى برگ درخت، علف، گل و لجن نداشته باشد و آب گل آلود، یا چاله اى نیز نباشد که در آن بایستد و احتمال ندهد که تا آخر وقت، چیزى پیدا کند که خود را با آن بپوشاند، در صورتى که احتمال بدهد شخص محترمى او را مى بیند، باید نشسته نماز بخواند و براى رکوع و سجود، مقدارى خم شود که عورتش پیدا نباشد و براى سجود، کمى بیشتر از رکوع خم گردد، مهر را بالا بیاورد و پیشانى را بر آن بگذارد. و اگر اطمینان دارد ناظر محترم او را نمى بیند، بنابر احتیاط مستحب ایستاده، دو نماز بخواند و در موقع ایستادن، جلو خود را با دست بپوشاند، در یکى از آن دو نماز، رکوع و سجود را بجا آورد و در دیگرى به جاى رکوع و سجود، با سر اشاره نماید، اگرچه ظاهراً یک نماز با اشاره کفایت مى کند.

 منبع : رساله توضیح المسائل آیت الله العظمی شیرازی

شرایط لباس نمازگزار

***         لباس نمازگزار شش شرط دارد،

 اوّل: پاک باشد.

دوم: مُباح باشد.

 سوم: از اجزاى مُردار نباشد.

چهارم: از حیوان حرام گوشت نباشد.

 پنجم و ششم: اگر نمازگزار مرد است، لباس او ابریشم خالص و طلاباف نباشد.

منبع : رساله توضیح المسائل آیت الله العظمی شیرازی 

چند چیز در لباس نمازگزار، مستحب است، از جمله:

بستن عمامه با تحت الحنک

پوشیدن عبا

لباس سفید و پاکیزه ترین لباسها،

استعمال بوى خوش

انگشتر عقیق در دست نمودن

و...

منبع : رساله توضیح المسائل آیت الله العظمی شیرازی

چند چیز در لباس نمازگزار مکروه است، از جمله:

پوشیدن لباس سیاه ( مگر از براى عزاى معصومین(علیهم السلام) که مستحب مى باشد )

 لباسهاى چرک

 لباس های تنگ

لباس شرابخوار

 لباس کسى که از نجاست پرهیز نمى کند

لباسى که داراى نقش و عکس است

 باز بودن دکمه هاى لباس

به دست کردن انگشترى که نقش صورت دارد.

منبع : رساله توضیح المسائل آیت الله العظمی شیرازی