نماز عید، حقّ رهبرى

در اسلام ، آئین هاى جمعه و عید، از منصب هاى وابسته به حکومت حق و رهبرى اسلامى است و اگر قدرت هاى ستمگر، آنها را در استخدام اهداف خویش مى گرفتند، غاصبانه بوده است .حتّى نصب افراد براى اقامه نماز جمعه و عید و مراسم حج و... از اختیارات و شئون حکومت و ولایت امر است . از این رو، بودن اینگونه امور در اختیار و سیطره نالایقان ، براى (آل محمد) حزن آور است . امام باقر علیه السلام در حدیثى به این حقیقت اشاره فرموده است : ما مِنْ عیدٍ لِلْمُسلمینَ، اَضحى وَلافِطرٍ، اِلاّ وَ هُوَ یُجَدّدُ فیه لالِ مُحمَدٍ حُزْنٌ، قیلَ: وَ لِمَ ذلک ؟ قال علیه السلام : لاَنَّهمْ علیه السلام یَرَوْنَ حَقَّهُمْ فى یَدِ غَیْرِهِم [1]

براى مسلمانان ، هیچ عید قربان و عید فطرى نیست ، مگر آنکه اندوه آل محمد صلّى اللّه علیه و آله در آن افزون و تجدید مى شود. پرسیدند: چرا؟ فرمود: براى آن که اهلبیت علیه السلام ، حقّ خویش را در دست دیگران مى بینند!... و چه مظلومیتى براى خاندان عصمت ، بالاتر از این که حتى اعیاد اسلامى هم براى آنان اندوهبار باشد و خاطره غصب حق و انحراف مسیر رهبرى جامعه را بیاد آورد!

    منبع:  [1] . من لایحضر، ج 1، ص 511.