بعضی مسایل مشترک غسل و وضو

بین زن و مرد در افعال و کیفیات وضو فرقی نیست جز اینکه برای مردها مستحب است هنگام شستن آرنج از قسمت بیرونی آب بریزند و زنها از قسمت داخلی.

مسائلی که در غسل و وضو مشترک هستند.

مسئله ای که در غسل و وضو مطرح است اینکه هیچگونه مانعی برای رسیدن آب به پوست بدن وجود نداشته باشد.

بارها مشاهده شده که بعضی با وجود لاک بر روی ناخن وضو می گیرند و استدلال آنها بر این است که در این حکم فقهی (مانعی برای رسیدن آب به پوست بدن وجود نداشته باشد.) کلمه ناخن قید نشده و اسمی از آن برده نشده است.

خدمت این دسته از این دوستان عارضم که: نخیر!

ناخن دست و پا نیز داخل در این حکم می شود و لاک مانع از رسیدن آب در وضو و غسل می باشد. آب باید مستقیما به خود ناخن برسد بدون انکه کوچکترین مانعی (اعم از لاک و یا هر چیزی که سد بر رسیدن اب) بر روی ناخن باشد، حتی به اندازه سر سوزن.

در مورد ناخنهای دست در غسل و وضو مسئله یکسان است و نباید مانعی داشته باشد اما…

در مورد انگشتان پا مسئله متفاوت است:

در یادداشت قبلی گفتیم که در مسح پا لزوما نباید مسح از روی شصت پا کشیده شود بلکه به دلخواه می تواند از هر یک از انگشتان آغاز شود اما حتما باید ختم به کعب پا (برآمدگی پا) شود.

بنابراین برای وضو خالی نگه داشتن تنها یکی از انگشتان پا برای کشیدن مسح کفایت می کند و اگر دیگر انگشتان مانعی داشته باشند اشکالی ایجاد نمی کند اما برای غسل همه انگشتان باید خالی و بدون مانع باشد.

در مورد رنگ مو و ابرو در غسل و وضو:

اگر صرفا رنگ باشد و دارای جرم(ی که مانع از رسیدن آب به مو می شود) نباشد وضو و غسل درست است.

همچنین رنگ حنا چه برای مو و چه برای انگشتان مانع وضو نمی باشد.

مسئله دیگر در مورد کرم، ریمل، سرمه،خط چشم می باشد:

در مورد کرم:

چربی ان باید به طور کلی برطرف شود.

در مورد ریمل:

مژه های چشم نیز مانند ناخن داخل در اعضاء وضو می باشد و حتما برای غسل و وضو باید مانع آن برطرف شود. ریمل برای مژه ها مانع وضو می باشد.

در مورد سرمه و خطی که داخل چشم کشیده می شود:

هر آن مقداری که داخل چشم باشد، یعنی با بستن چشم سیاهی مشخص نباشد ایرادی ندارد. ولی هر مقدار از آن که به زیر چشم می آید باید پاک شود.

در مورد خطی که پشت چشم و زیر چشم کشیده می شود:

مانع از رسیدن آب می باشد و برای غسل و وضو باید کاملا مانع برطرف شود.

در مورد سایه و رژ نیز همین حکم وارد است.

نکته دیگر در مورد غسل اینکه: خانمهایی که موهای بلند دارند بنا بر احتیاط واجب باید تمام مو شسته شود.( هر چند فکر کنم این حکم بر بعضی از اقایون هم وارد باشه.)

چند مسئله در مورد نماز و غسلهای مرتبط

در مورد نماز و روزه ای که از زن حائض قضا می شود:

لازم نیست قضای نمازهای فوت شده بجا آورده شود اما قضای روزه را باید گرفت ولی نیازی به دادن کفاره نیست اما در صورت گذشتن یکسال شامل کفاره تاخیر می شود.

(کفاره تاخیر:

در سالی که در ماه مبارک رمضان به دلایل موجه روزه ای از انسان فوت شد اگر تا سال بعد قضای روزه یا روزه های قضا گرفته شد که هیچ

اما اگر فرد مکلف بدون اینکه عذری داشته باشد از گرفتن قضاء روزه خودداری کند و یکسال از قضا شدن روزه بگذرد به تعداد سالهایی که می گذرد و به تعداد روزه ها کفاره تاخیر تعلق می گیرد.(اینهم از نکاتی هست که متاسفانه خیلیا غافلند.))

باید توجه لازم مبذول شود که احکام حیض و استحاضه کاملا متفاوت است.

در ایام حیض نه نماز خوانده می شود و نه روزه گرفته می شود اما…

در استحاضه هم نماز خوانده می شود و هم روزه گرفته می شود منتهی خواندن نماز با تشخیص قرار گرفتن در یکی از سه گروه قلیله، کثیره، متوسطه و تبعیت از احکام مربوطه می باشد.

تنها غسلی که کفایت از وضو می کند غسل جنابت می باشد که بعد از غسل بدون وضو می توان نماز خواند اما…

اگر بعد از غسل یکی از مبطلات وضو پیش آید برای نماز باید وضو گرفته شود.

نکته ای که متاسفانه زیاد به چشم می خورد در مورد خانمها بعد از زایمان است:

توجه داشته باشید که بعد از زایمان تا ۷ روز زن حکم حائض را دارد، بعد از آن ۳ روز نفاس و بعد از آن وارد احکام استحاضه می شود.

در نفاس نیز مانند استحاضه باید نماز خوانده شود که چگونگی آن، حکم مربوط به خود را دارد.

نکته قابل توجه در مورد غسل اینکه با یک غسل می توان چند نیت نمود.