حضرت موسی و نماز

حضرت کلیم الله که از انبیای اولوالعزم است ، مورد عنایت خاص حضرت محبوب بود .
یاد آن حضرت و اوصاف حمیده ی او در قرآن مجید زیاد آمده است .
او زمانی که که به هدایت حضرت حق ، در مسیر مدین و مصر به وادی سینا و منطقه ی طور رسید ، برای اولین بار طنین دلربای صدای معشوق را بدین گونه شنید :
* ( یاموسی * انی انا ربک فاخْلعْ نعْلیْک انک بالْواد الْمقدس طوی«12»وانا اخْترْتک فاسْتمعْ لما یوحی * اننی انا الله لا اله الا انا فاعْبدْنی واقم الصلاه لذکْری )(1) .
* ای موسی ! من پروردگار تو هستم ، کفش از پای بیرون کن ( : از همه چیز جز من قطع علاقه نما ) ، چون هم اکنون در وادی مقدسی .
من تو را به مقام شامخ رسالت برگزیده ام ، بنابراین به آنچه به تو وحی می شود گوش فرا ده :
منم خدای یکتا ، خدایی که جز من نیست ، پس مرا اطاعت کن و در مسیر عبادت من قرار گیر و نماز را به خاطر یاد من به پای دار .
آری ! نماز که همراه با شرایط ظاهری و باطنی اقامه شود یاد حضرت محبوب را در دل زنده می سازد و حاکمیت آن یاد را در اعمال و اخلاق می گستراند و امنیتی همه جانبه در قلب ایجاد می کند به طوری که انسان از شر شیاطین در مصونیت الهی می رود و از برکت آن امنیت ، سعادت دنیا و آخرت آدمی تضمین می شود .پاورقی :
1 ـ طه ( ) : 11 ـ 14 .
* ( الا بذکْر الله تطْمین الْقلوب )(1) .