حضرت سلیمان و نماز

کتاب ارزشمند ارشاد دیلمی روایت می کند :
* لباس سلیمان لباسی بس عادی بود ، در حالی که سلطنت و حکومت و مالی که در اختیارش بود برای احدی از گذشتگان و آیندگان مقرر نشد .
او شبهای خو را به نماز تمام می کرد ، در حالی که همچون چشمه ی جوشان بهاری از دیده اشک می ریخت . آن حضرت اداره ی امور معاشش از طریق زحمت بازوی خودش بود(1) .
علمای اهل سنت در تفسیر آیات 30 تا 33 سوره ی ص متمایل به این معنا شده اند که سلیمان در بازدید از اسبهای آماده برای جنگ از نماز عصرش غافل شد و به وقت غروب آفتاب متوجه از دست رفتن نماز گشت و به این خاطر به غم و غصه ی شدیدی دچار آمد
آن گاه خداوند قادر آفتاب را برای او برگرداند تا نماز عصرش را در ظرف معین وقتش بجای آورد !
امیرالمومنین (علیه السلام) و حضرت باقر (علیه السلام) نظر کعب الاحبار و علمای اهل سنت را مردود دانسته و دامن حیات باعظمت سلیمان را در تمام عمر از قضا شدن یک نماز پاک می دانند .
در روایات شیعه آمده است که نماز سلیمان از اول وقت به تاخیر افتاد ، و به این جهت سخت ملول شد . حضرت حق آفتاب را به وقت عصر برگرداند تا آن مرد بزرگ الهی و آن پیامبر معصوم نمازش را به وقت فضیلتش ادا نماید(2) .
آری ! بر اساس معرف اسلامی ـ البته معارف ملکوتی و باارزشی که شیعه نقل کرده است ـ حیات انبیای حق از هر عیب و نقصی حتی قبل از مبعوث شدن مبرا بوده است و پیامبری نبوده که در عین آن همه زحمت و رنج روزانه ، نمازی از نمازهایش قضا شده باشد .

پاورقی :
1 ـ بحارالانوار : 14 / 83 .
2 ـ بحارالانوار : 14 / 98 ـ 103 .