نماز در کلام امام حسین (ع)

فصل اول: امام حسین ع و نماز قبل از قیام حضرت (ع)

أ‌) تعلیم وضو به پیرمرد

عُیُونُ الْمَحَاسِنِ عَنِ الرُّویَانِیِّ: "أَنَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ مَرَّا عَلَی شَیْخٍ یَتَوَضَّأُ وَ لا یُحْسِنُ فَأَخَذَا فِی التَّنَازُعِ یَقُول:ُ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا أَنْتَ لا تُحْسِنُ الْوُضُوءَ فَقَالا: أَیُّهَا الشَّیْخُ کُنْ حَکَماً بَیْنَنَا یَتَوَضَّأُ کُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا فَتَوَضَّئَا ثُمَّ قَالا: أَیُّنَا یُحْسِنُ قَالَ: کِلاکُمَا تُحْسِنَانِ الْوُضُوءَ وَ لَکِنَّ هَذَا الشَّیْخَ الْجَاهِلَ هُوَ الَّذِی لَمْ یَکُنْ یُحْسِنُ وَ قَدْ تَعَلَّمَ الانَ مِنْکُمَا وَ تَابَ عَلَی یَدَیْکُمَا بِبَرَکَتِکُمَا وَ شَفَقَتِکُمَا عَلَی أُمَّةِ جَدِّکُمَا"[المناقب، ج3، ص400].

ب‌) درخواست دعا در نماز شب از خواهر

حضرت به خواهرش فرمود:لاتنسنی فی صلوة اللّیل [هزار و یک نکته از زینب بنت أمیرالمؤمنین (علیهما السّلام).

ت‌) هدیه به خاطر آموزش نماز

مُحَمَّدُ بْنُ شَهْرَآشُوبَ فِی الْمَنَاقِبِ، مُرْسَلًا أَنَّ عَبْدَ الرَّحْمَنِ السُّلَمِیَّ عَلَّمَ وَلَدَ الْحُسَیْنِ ع الْحَمْدَ فَلَمَّا قَرَأَهَا عَلَى أَبِیهِ أَعْطَاهُ أَلْفَ دِینَارٍ وَ أَلْفَ حُلَّةٍ وَ حَشَا فَاهُ دُرّاً فَقِیلَ لَهُ فِی ذَلِکَ فَقَالَ ع وَ أَیْنَ یَقَعُ هَذَا مِنْ عَطَائِهِ یَعْنِی تَعْلِیمَه‏ مستدرک‏الوسائل ج : 4 ص : 247

وَ قِیلَ إِنَّ عَبْدَ الرَّحْمَنِ السُّلَمِیَّ عَلَّمَ وَلَدَ الْحُسَیْنِ ع الْحَمْدَ- فَلَمَّا قَرَأَهَا عَلَى أَبِیهِ أَعْطَاهُ أَلْفَ دِینَارٍ وَ أَلْفَ حُلَّةٍ- وَ حَشَا فَاهُ دُرّاً فَقِیلَ لَهُ فِی ذَلِکَ فَقَالَ- وَ أَیْنَ یَقَعُ هَذَا مِنْ عَطَائِهِ یَعْنِی تَعْلِیمَهُ وَ أَنْشَدَ الْحُسَیْنُ ع-

ِذَا جَادَتِ الدُّنْیَا عَلَیْکَ فَجُدْ بِهَا-             عَلَى النَّاسِ طُرّاً قَبْلَ أَنْ تَتَفَلَّتْ-

فَلَا الْجُودُ یُفْنِیهَا إِذَا هِیَ أَقْبَلَتْ-             وَ لَا الْبُخْلُ یُبْقِیهَا إِذَا مَا تَوَلَّت‏

بحار الأنوار، ج‏44، ص: 191

امام حسین(ع)به معلمی که سوره حمد به فرزندش یاد داد هدایای بسیاری داد که مورد اعتراض واقع شد، ولی امام(ع)می‏فرمود: سوره حمد کجا و این هدایا کجا؟

ث‌) وضوی خاضعانه امام حسین (ع)

کان الحسین بن علی علیه السلام اذا توضا تغیر لونه وارتعدت مفاصله فقیل له فی ذلک فقال: حق لمن وقف بین یدی الملک الجبار ان یصفر لونه و ترتعد مفاصله؛

امام حسین علیه السلام وقتی وضو می گرفت رنگش پریده و پاهایش می لرزید.

علت این کار را پرسیدند فرمود: سزاوار است برای کسی که در مقابل خدای با جبروت ایستاده رنگش زرد شود و پاهایش بلرزد.

لا یامن یوم القیامه لا من خاف الله فی الدنیا .

در روز قیامت تنها کسی امنیت خواهند داشت که در دنیا از پروردگار خویش پروا داشته باشند.

ج‌) نماز نافله امام حسین ع

استحباب هزار رکعت نماز در شب و روز

امام سجّاد علیه السلام نقل فرمود که حضرت اباعبدالله‏ علیه السلام همانند پدرش حضرت امیرالمؤمنین‏ علیه السلام در شب و روز هزار رکعت نماز می‏خواند.

امام حسین علیه السلام به عبادت بسیار علاقه مند بودند، به طور مثال شخصی خطاب به حضرت سجاد علیه السلام عرض کرد، یا بن رسول الله! چرا پدرت امام حسین علیه السلام کم اولاد است؟ حضرت فرمودند: تعجب می کنم که من چگونه متولد شده ام؛زیرا پدرم امام حسین علیه السلام در هر شب و روزی هزار رکعت نماز به جای می آورد.

ح‌) حضور قلب در نماز

امام حسین‏ علیه السلام در مسجد مدینه نماز می‏خواند و مردم از پیش روی او رفت و آمد می‏کردند، (چون برخی پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم این مسئله را مطرح کردند که عبور از جلوی نمازگذار حرام است و باعث باطل شدن نماز می‏گردد و اجازه دادند که نمازگذار با دست یا با عصا مانع عبور مردم شوند، در حالیکه در سنّت رسول ‏خدا صلی الله علیه و آله و سلم چنین دستوری وجود ندارد.)

وقتی نماز امام تمام شد به او اعتراض کردند چرا مانع عبور مردم نشدی؟.

قال الامام الحسین‏ علیه السلام: وَیْحَکَ إنَّ الله عَزَّ وَجَلَّ أَقْرَبُ إِلیَّ مِنْ أَنْ یَخْطُرَ فیما بَیْنی وَ بَیْنَهُ أَحَدٌ.

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (وای برتو همانا خداوند عزیزو بزرگ نزدیکتر از آن است که کسی بین من و او قرار گیرد).

خ‌) رکوع و سجده طولانی

حضرت مهدی عج فرمود: جدم حسین علیه السلام رکوع و سجودش ‍ طولانی بود.

فصل دوم: سخنان امام حسین ع درباره نماز

أ‌) علاقه به نماز و نیایش‌

حضرت اباعبدالله‏ علیه السلام به برادر فرمود:

اِرْجَعْ اِلَیْهِمْ فَاِن اِسْتَطَعْتَ أَنْ تُؤَخِّرَهُمْ إِلی غَدْوَةٍ وَتَدْفَعَهُمْ عَنَّا الْعَشِیَّةَ، لَعَلَّنا نُصَلّی لِرَبِّنا اللَّیْلَةَ وَنَدْعُوهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ، فَهُوَ یَعْلَمُ أَنّی کُنْتُ اُحِبُّ الصَّلاةَ لَهُ وَتِلاوَةَ کِتابِهِ وَکَثْرَةَ الدُّعاءِ وَالْاِسْتِغْفارِ.

  ب‌) نماز امام حسین (ع) در حوائج

1- نماز اول

سید بن طاووس گوید: نماز امام حسین علیه‏السلام چهار رکعت است، در هر رکعت پنجاه بار سوره حمد و پنجاه بار سوره توحید را می‏خوانی، در رکوع ده‏بار سوره حمد و ده بار سوره توحید را قرائت می‏کنی، بعد از برخاستن از رکوع و در هر سجده و نیز بین دو سجده نیز ده بار سوره حمد و ده بار سوره توحید را می‏خوانی، بعد از نماز این دعا را بخوان:.

پروردگارا! تو کسی هستی که دعای آدم و حوا را اجابت کردی، هنگامی که گفتند: «پروردگارا به خود ستم کردیم و اگر ما را نیامرزی و مورد رحمتت قرار ندهی از زیانکاران می‏شویم»، و نوح تو را خواند و او را اجابت کردی و خود و خاندانش را از بلائی سهمگین نجات دادی، و آتش نمرود را بر بنده‏ات ابراهیم خاموش کرده و آن را سرد و سلامت قرار دادی.

و تو کسی هستی که گفتار ایوب را اجابت کردی، آنگاه که گفت: «پروردگارا دچار مشکل شده‏ام و تو مهربانترین مهربانانی»، آنگاه مشکل او را حل کرده، و خاندان و همانند آنان را به او عطا فرمودی، بخاطر رحمتت و یادآوری برای صاحب‏دلان.

و تو کسی هستی که گفتار یونس را اجابت کردی، آنگاه که در تاریکیها گفت: «معبودی جز تو نیست، پاک و منزهی، و من از ستمکاران هستم»، پس او را از غم و اندوه نجات دادی.

و تو کسی هستی که گفتار موسی و هارون را اجابت کردی، آنگاه که فرمودی: «دعای شما را اجابت کردم»، و فرعون و گروهش را غرق کردی، و گناه داود را بخشیده و توبه‏اش را پذیرفتی، بخاطر رحمتت و اینکه تذکری برای دیگران باشد، و قربانی بزرگی را برای اسماعیل فدا کردی، بعد از آنکه تسلیم گردید و جبینش را برای مرگ آماده ساخت، و او را با گشایش و سلامتی ندا نمودی.

و تو کسی هستی که زکریا با آرامی تو را خواند و گفت: «پروردگارا! استخوانهایم سست شده و موهایم سپید گشته است، و من در مقابل دعایت شقی نبوده‏ام»، و گفتی: «مرا با رغبت و ترس می‏خوانند و مردمی خاشع برایم بودند».

و تو کسی هستی که گفتار مؤمنان و کسانی که عمل صالح انجام می‏دهند را اجابت کردی تا فضل بیشتری را به آنان ارزانی داری، پس مرا از پست‏ترین خوانندگانت و رغبت‏کنندگان بسویت قرار مده، دعایم را اجابت کن، همچنانکه دعای آنان را اجابت کردی، بحق آنان مرا با پاکیزگی‏ات پاکیزه گردان، و دعا و نمازم را با نیکویی قبول فرما، باقیمانده عمرم و نیز مرگم را پاکیزه قرار ده.

و مرا در میان بازماندگان باقی بدار، و مرا به دعایم حفاظت کن، و فرزندانم را نیکو قرار ده، و به هرچه فرزندان اولیاء و مطیعین درگاهت را حفاظت کردی آنان را حراست نما، به مهربانیت ای مهربانترین مهربانان.

ای کسی که مراقب هر چیز بوده، و اجابت‏کننده خوانندگان خود از میان خلقت می‏باشی، و به هر فقیر بی‏چیزی نزدیک هستی.

از تو می‏خواهم ای که معبودی جز تو نیست، زنده و پابرجا و یکتا و بی‏نیازی، زاده نشده و کسی از تو بدنیا نمی‏آید و همتائی نداری، و به تمامی نامهایت که آسمانهایت را برافراشته و زمینت را گستراندی، و کوهها را برقرار ساخته، و آبها را جاری نمودی، و ابرها و خورشید و ماه و ستارگان و شب و روز را مسخر کرده، و تمامی موجودات را خلق کردی.

از تو می‏خواهم به عظمت پرتو جمالت که آسمانها و زمین از آن نور گرفت، و تاریکیها از پرتو آن روشن گردیدند، که بر محمد و خاندانش درود فرستاده و امر زندگی و دنیای دیگرم را کفایت فرموده و تمامی کارهایم را اصلاح گردانی، و مرا یک لحظه به خود وامگذاری و کار خود و خانواده‏ام را اصلاح و مشکلشان را برطرف گردانده، و من و آنان را از خزینه‏های خود و فضل بسیارت که هرگز پایان نپذیرد بی‏نیاز کنی.

و چشمه‏های حکمت را در قلبم بجوشانی، که خودم و بندگانی که از آنان خشنودی را بدان منتفع فرمائی، و برایم از پرهیزکاران در آخرالزمان پیشوائی قرار ده، همانگونه که ابراهیم خلیل را امام و پیشوا قرار دادی.

بدرستی که به سبب توفیق تو رستگاران رستگار، و توبه‏کنندگان تائب، و عابدان عبادت‏کننده می‏شوند، و به تأییدت صالحان نیکوکار و خاشع اصلاح می‏گردند، آنانی که تو را عبادت کرده و از تو در هراسند، و به راهنمائیت نجات یافتگان از آتش نجات یافته، و ترسندگان از آن می‏ترسند، به خوار ساختن تو منحرفان زیانکار، و ستمکاران هلاک و غافلان در غفلت بسر برند.

پروردگارا! جانم را متقی و پرهیزکار ساز، چرا که تو مولی و سرپرست آن هستی، و تو بهترین کسی هستی که آن را تزکیه و پاک می‏گردانی، خداوندا راه هدایت را به او بنمایان و تقوا را به او الهام کن، و هنگام مرگ او را به رحمتت بشارت ده، و در برترین جایگاههای بهشت ساکن گردان، و مرگ و زندگیش را پاکیزه نما، و دنیا و آخرتش، و محل استقرار و پناهش را گرامی دار، بدرستی که تو مولی و سرپرست آنی.

2- نماز دوم

امام حسین‏ علیه السلام برای برطرف شدن مشکلات و برآورده شدن حاجت‏ها، نمازی چهار رکعتی با ویژگی‏های زیر را سفارش می‏فرمود:

قال الامام الحسین‏ علیه السلام: تُصَلِّی أرْبَعَ رَکَعاتٍ تُحْسِنُ قُنُوتَهُنَّ وَ أَرْکانَهُنَّ، تَقْرَأُ فی الْأولی اَلْحَمْدَ مَرَّةً، وَ (حَسْبُنَا اللهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ) سَبْعَ مَرَّاتٍ، وَ فی الثَّانِیَةِ اَلْحَمْدَ مَرَّةً، وَ قَوْلَهُ: (ماشاءَ اللهُ لاقُوَّةَ إلاَّ بِاللهِ إنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْکَ مالاً وَ وَلَداً) سَبْعَ مَرَّاتٍ، وَ فی الثَّالِثَةِ اَلْحَمْدَ مَرَّةً، وَ قَوْلَهُ: (لا إِلهَ إلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إنّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ)  سَبْعَ مَرَّاتٍ، وَ فی الرَّابِعَةِ اَلْحَمْدَ مَرَّةً، (وَ اُفَوِّضُ أَمْری إلَی اللهِ إنَّ اللهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ) سَبْعَ مَرَّاتٍ، ثُمَّ تَسْأَلُ حاجَتَک.

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (چهار رکعت نماز که قنوت و ارکان آن را به نیکی بجا آوری، در رکعت اوّل - حمد 1 بار و «حسبنا الله و نعم الوکیل» 7بار خوانده شود. در رکعت دوم - حمد 1 بار و «ما شاء الله لا قوّة الاّ بالله ان ترن انا اقل منک مالاً و ولداً» 7 بار، در رکعت سوم - حمد 1 بار و «لا اله الاّ انت سبحانک انّی کنت منَ الظّالمین» 7 بار. و در رکعت چهارم - حمد 1 بار و «افوض أمری الی الله انّ الله بصیر بالعباد» 7 بار سپس حاجت خود را از خدا بخواه).

ت‌) بلند گفتن بسم الله در نماز

دستور رسول ‏خدا صلی الله علیه و آله و سلم و سنّت او چنین بود که در نمازهای یومیّه، بسم الله الرّحمن الرّحین با صدای بلند گفته شود، در نماز ظهر و عصر که باید حمد و سوره را آهسته خواند، بسم الله را باید بلند گفت:

پس از رسول ‏خدا صلی الله علیه و آله و سلم این سنّت را تغییر دادند، و آهسته می‏خواندند، امّا اهل‏بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سنّت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را ادامه می‏دادند.

قال الامام الحسین‏ علیه السلام: اِجْتَمَعْنَا وُلْدُ فاطِمَةَعلیها السلام عَلی ذلِکَ

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (ما فرزندان فاطمه‏علیها السلام اتّفاق نظر داریم بر بلند خواندن بسم الله در نمازها.)

ث‌) پاداش تعقیب نماز صبح

ثواب الأعمال - به نقل از ابن عمر، از امام حسین‏ علیه السلام -: پیامبر خدا فرمود: «هر مرد مسلمانی که پس از نماز صبح در نمازگاهش بنشیند و به ذکر خدای متعال بپردازد تا خورشید طلوع کند، اجری مانند حج گزارِ خانه خدای متعال دارد و خدا او را می‏آمرزد، و اگر آن قدر بنشیند که وقت نماز دیگری در رسد و دو رکعت یا چهار رکعت نماز بخواند، گناهان گذشته‏اش آمرزیده می‏شود و اجری مانند حج گزارِ خانه خدا دارد».

ج‌) نماز بیمار

سنن الدار قطنی - به سندش، از امام حسین، از امام علی‏ علیهما السلام از پیامبر صلی الله علیه وآله -: بیمار اگر توانست، ایستاده نماز بخواند و اگر نتوانست، نشسته نماز بخواند و اگر نتوانست، به سجده برود، اشاره کند و [سرش را در] سجده‏اش پایین‏تر از رکوع بیاورد و اگر نتوانست که نشسته نماز بخواند، بر سمت راستش [بخوابد] و رو به قبله نماز بخواند و اگر نتوانست بر سمت راستش نماز بخواند [و نه بر سمت چپش] ،  به پشت [خوابیده] ، در حالی که پاهایش رو به قبله است، نماز بخواند.

عیون أخبار الرضا علیه السلام - به سندش، از امام حسین، از امام علی‏ علیهما السلام -: پیامبر خدا فرمود: «چون مرد نتوانست ایستاده نماز بخواند، نشسته نماز بخواند و اگر نتوانست نشسته هم نماز بخواند، به پشت بخوابد و در حالی که پاهایش را رو به قبله نموده، با اشاره نماز بخواند».

ح‌) قنوت در نماز

یکی دیگر از مستحبّات نماز قنوت است، که متأسّفانه پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم قنوت را از نمازها حذف کردند، و هم اکنون نیز بسیاری از فِرَق اهل‏سنّت، نماز بدون قنوت می‏خوانند.

در حالی که امام حسین‏ علیه السلام از قنوت رسول ‏خدا در هر نماز خبر می‏دهد.

قال الامام الحسین‏ علیه السلام: رَأَیْتُ رَسُولَ اللهِ‏ صلی الله علیه وآله یَقْنَتُ فی صَلاتِهِ کُلِّها، وَ أَنَا یَوْمَئِذٍ اِبْنُ سِتِّ سِنین

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (من از زمانی که شش ساله بودم رسول ‏خدا صلی الله علیه وآله وسلم را می‏دیدم، که در هر نماز، قنوت می‏خواند.)

1- دعای قنوت امام‏

امام حسین‏ علیه السلام در تداوم عمل به سنّت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در تمام نمازها قنوت می‏خواند و یکی از دعاهایی که در قنوت می‏خواند این است:

قال الامام الحسین‏ علیه السلام: اَللّهُمَّ مَنْ أوی إِلی مَأْویً فَاَنْتَ مَأْوایَ، وَ مَنْ لَجَأَ إِلی مَلْجَأٍ فَأَنْتَ مَلْجَأی، اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَاسْمَعْ نِدائی، وَأَجِبْ دُعائی، وَاجْعَلْ مَآبی عِنْدَکَ وَ مَثْوایَ، وَاحْرُسْنی فی بَلْوایَ مِنْ إِفْتِنانِ الْاِمْتِحانِ، وَ لُمَّةِ الشَّیْطانِ، بِعَظَمَتِکَ الَّتی لایَشُوبُها وَلَعُ نَفْسٍ بِتَفْتینٍ، وَلاوارِدُ طَیفٍ بِتَظْنینٍ، وَلایَلُمُّ بِها فَرَحٌ حَتّی تَقْلِبَنی إلَیْکَ بِاِرادَتِکَ غَیْرُ ظَنینٍ وَلامَظْنُونٍ، وَلامُرابٍ وَلا مُرتابٍ، إِنَّکَ أَرْحَمُ الرَّاحِمینَ.

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (پروردگارا! هرکه به پناهگاهی پناه جوید تو پناهم می‏باشی، و هر که به تکیه‏گاهی پناه گیرد، تو تکیه‏گاهم می‏باشی، خداوندا! برمحمّد و خاندانش دورد فرست، و ندایم را بشنو و دعایم را اجابت فرما، جایگاهم را نزد خودت قرار ده، و در مواضع امتحان مرا از لغزش به جهت آنها و گمراهی به وسیله شیطان بازدار، بحق عظمتت تو که تکذیب انسانی و خیالپردازی در آن مؤثّر واقع نشده و امری از آن خالی نمی‏باشد، تا اینکه مرا به اراده و مشیّتت بسوی خود بازگردانی بدون آنکه نسبت به تو مشکوک و مظنون بوده و رحمتت را مورد شک و تردید قرار دهم، بدرستی که تو مهربانترین مهربانانی).

2- دعا در قنوت نماز وتر

امام در نماز یکرکعتی آخر نماز شب «بنام وَتر» این دعا را می‏خواند:

قال الامام الحسین‏ علیه السلام: اَللَّهُمَّ إِنَّکَ تَری وَلاتُری، وَأَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الأعْلی، وَ إِنَّ إِلَیْکَ الرُّجْعی، وَإِنَّ لَکَ الْاخِرَةَ وَالْأوُلی، اَللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِکَ مِنْ اَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزی.

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (خداوندا تو می‏بینی و دیده نمی‏شوی و در جایگاه بلندی قرار داری، و بازگشت همه بسوی تو است، و دنیا و آخرت از آن تو می‏باشد، خداوندا از اینکه ذلیل گشته و خوار شویم به تو پناه می‏بریم).

مسند ابی‏یعلی - به نقل از ابو حوراء -: امام حسین‏ علیه السلام فرمود: «پیامبر خدا، کلماتی را به من آموخت تا آنها را در قنوت نماز وَتْر بگویم:

پروردگارا! مرا در زُمره ره‏یافتگان، ره بنما و در زمره عافیت‏مندان، عافیت ده و در زُمره کسانی که سرپرستی‏شان را به عهده داری، سرپرستی کن و در آنچه به من داده‏ای، برکت ده و از شرّ آنچه حکم کرده‏ای، نگاهم دار، که تو حکم می‏رانی و بر تو حکم نمی‏شود و تو هر که را دوست بداری، خوار نمی‏داری. خجسته و والا باد پروردگارِ ما!».

خ‌) دعای امام پس از نماز طواف

ربیع الأبرار: دیده شد که امام حسین‏ علیه السلام گِرد کعبه طواف کرد. سپس به مقام ابراهیم‏ علیه السلام رفت و نماز خواند. پس از آن، گونه‏اش را بر مقام نهاد و گریست و گفت: «بنده کوچکت بر درگاهت ایستاده است. گدایت بر درت ایستاده است. بینوایت بر درگاه توست». این را بارها تکرار کرد و سپس باز گشت.

د‌) فضیلت نماز گزاردن در مسجد پیامبر

رجال الکشّی - به نقل از سعید بن مُسیَّب -: امام زین العابدین‏ علیه السلام به من فرمود: «ای سعید! پدرم امام حسین‏ علیه السلام، از پدرش [امام علی‏ علیه السلام] ، از پیامبر خدا، از جبرئیل‏ علیه السلام از خداوند جلیل باشکوه، برایم نقل کرد که: «هیچ بنده‏ای از بندگانم به من ایمان نیاورد و تو را تصدیق نکرد و در مسجدت به دور از چشمِ مردم، نماز نگزارد، جز آن که گناهان گذشته و آینده‏اش را آمرزیدم».

مِن عِبادی آمَنَ بی وصَدَّقَ بِکَ، وصَلّی فی مَسجِدِکَ رَکعَتَینِ عَلی خَلاءٍ مِنَ النّاسِ، إلّا غَفَرتُ لَهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِهِ وما تَأَخَّرَ.

ذ‌) نماز بر جنازه منافقین

صفوان به نقل از امام جعفر صادق علیه السّلام روایت کرده است:

در زمان امام حسین علیه السّلام، یکی از منافقین مُرده بود؛ و حضرت به دنبال جنازه آن منافق حرکت می نمود، در بین راه، به یکی از اصحاب خویش برخورد نمود که به سرعت از آنجا عبور می کرد تا همراه جنازه قرار نگیرد، حضرت به او فرمود: کجا می روی؟

عرض کرد: از جنازه این منافق فرار می کنم که بر او نماز نخوانم.

امام حسین علیه السّلام فرمود: همراه من بیا، و در نماز بر او آنچه از زبان من شنیدی، تو هم مثل من همان کلمات را بازگو کن.

پس از آن که جنازه را بر زمین گذاشتند و شروع به خواندن نماز میّت کردند، حضرت دست های خود را همانند دیگران بالا برد و پس از تکبیر، گفت:

«اَللّهُمَّ خُذْ عَبْدَکَ فی عِبادِکَ وَ بِلادِکَ، اَللّهُمَّ أصِلْهُ اَشَدَّ نارِکَ، اَللّهُمَّ اَذِقْهُ حَرَّ عَذابِکَ، فَاِنَّهُ کانَ یَتَوَلّی اَعْدائَکَ، وَ یُعادی اَوْلیائَکَ، وَ یُبْغِضُ أَهَلَبَیْتِ نَبِیِّکَ»

خداوندا! او را از بین بندگان و شهرها برگیر، و شدیدترین عذاب را بر او مسلّط گردان؛ و سوزش و سختی عذاب را به او بچشان، چون او دشمنان تو را دوست، و دوستان تو را دشمن می داشت و از دوستان تو بیزار بود، و با اهل بیت پیغمبرت بغض و کینه داشت. وسائل الشّیعه: ج 2، ص 770، ح 3040، کافی: ج 3، ص 189، ح 2، جامع الا حادیث: ج 3، ص 326، بحارالا نوار: ج 44، ص 202، ح 20.

ر‌) تکبیرات قبل از نماز

شیخ طوسی رحمة الله علیه در کتاب تهذیب می‏نویسد: روزی رسول خدا به نماز ایستاد حسین علیه‏السلام هم پهلوی او به نماز ایستاد حضرت تکبیر گفت، حسین هم خواست تکبیر بگوید به واسطه خردسالی تکبیر را به خوبی ادا نکرد، رسول خدا هفت نوبت تکبیر را تکرار فرمود تا حسین در تکبیر هفتم توانست به خوبی تکبیر گوید و این در نماز به عنوان تکبیرات افتتاحیه سنت شد که پیش از دخل در نماز ابتدا شش تکبیر با ادعیه مربوطه افتتاحیه گفته بعد تکبیرة الاحرام گویند و داخل نماز شوند.