79 نماز و امداد به مردم

یکی از برکات نماز به خصوص در مساجد، امدادگری است، همیشه محرومان به مساجد روانه می‏شدند و مشکلات خود را با مردم در میان می‏گذاشتند و در آن مکان مقدّس آن را حل می‏کردند. سابقه این کار از زمان رسول اکرم صلی الله علیه وآله بوده است و قرآن صحنه‏ای را نقل می‏کند که فقیری وارد مسجد شد و از مردم استمداد کرد. کسی به او توجّهی نکرد و فقیر با ناله به خداوند حال خود را گفت. حضرت علی علیه السلام مشغول نماز بود به

فقیر اشاره کرد و او جلو آمد و حضرت در حال رکوع انگشتر خود

را به او داد، آیه نازل شد که: رهبر شما فقط خداوند و پیامبرش و کسانی‏اند که در حال رکوع انفاق و به فقرا رسیدگی می‏کنند.

همین که مردم آیه را شنیدند به مسجد آمدند تا ببینند این آیه درباره چه کسی نازل شده است. فهمیدند که مورد آیه شخص علی‏بن ابیطالب‏علیهما السلام است.

به هر حال، امدادرسانی به جبهه‏های جنگ و کمک به فقراء از مسجد و در سایه برکات نماز بوده و خواهد بود.

مسلمین از پایگاه مساجد به جبهه می‏رفتند، انقلاب اسلامی ایران هم از مساجد شروع شد.

اجتماع مردم در مسجد برکاتی دارد که با نوشتن چند سطر حقّ آن ادا نمی‏شود.

در قرآن بارها نماز و انفاق، نماز و زکات، نماز وقربانی، در

کنار هم آمده و در حدیث هم می‏خوانیم نماز کسی که زکات ندهد قبول نیست.