درِ هشتم : تشهد

در تشهد مستحب است که به طرزی نشیند که در نشستن بین سجدتین مذکور شد و دستها (محاذی زانو) روی سر آنها گذارد و انگشتان را به هم بچسباند و نظر بر کنار راست خود افکند و بگوید:

بسم الله و بالله ، و الحمدلله ، و خیر الاسماء لله ، اشهد ان لااله الاالله ، وحده لاشریک له ، و اشهد ان محمدا عبده و رسوله ارسله بالحق بشیرا و نذیرا بین یدی الساعة ، اشهد ان ربی نعم الرب وان محمدا نعم الرسول ، اللهم صلی علی محمد و آل محمد، و تقبل شفاعته فی امته ، و ارفع درجته و انصر شیعته 

و بطور خلاصه بدین نحو گوید: بسم الله و بالله الحمدلله ، اشهد ان لااله الاالله ، وحده لاشریک له ، و اشهد ان محمدا عبده و رسوله ، اللهم صلی علی محمد و آل محمد، و تقبل شفاعته 

بسم الله بنام بزرگ خدای ، که سزای پرستش است و بالله و به خدای یکتا جل جلاله و الحمدلله و همه ستایش ها و نیایش ها، مرخدای راست و خیرالاسماء لله و بهترین نامها، ایزد آفریدگار راست .

اشهد ان لااله الاالله گواهی می دهم که نیست معبودی درخور پرستش  جز خدای ، که مستجمع جمیع کمالات و مستوجب همه عبادات است .

  وحده در حالتی که یکتا و بی همتاست لاشریک له نیست همآوردی مر او را در الوهیت و نه انبازی به استحقاق عبادت .

وحده لاشریک له صفتش

و هوالفرد اصل معرفتش

شرک را سوی وحدتش ، ره نی

عقل از کنه ذاتش ، آگه نی

هست در راه کبریا و جلال

شرک نالایق و شریک محال

واشهد ان محمدا عبده و رسوله و گواهی میدهم که محمد بنده او، و فرستاده اوست . ارسله بالحق فرستاده است او را به راستی و درستی بی شبهه و بلاشک بشیرا در حالتی که مژده فرمای است به رحمت و به فضل خدای ، کسی را که به توحید او اقرار کند، و نذیرا و بیم نمای است از عقوبت و عدل خدای ، کسی را که از شرک احتزار نورزد، بین یدی الساعة پیش از قیام قیامت .

اشهد ان ربی نعم الرب گواهی می دهم که پروردگار من ، نیکو پروردگاری است .

و به روایتی دیگر، بر این لفظ وارد است که : انک نعم الرب (بر سبیل خطاب ) بدرستی که تو، نیکو پروردگاری وان محمدا نعم الرسول و همانا محمد (صلی الله علیه وآله ) نیکو فرستاده ای است . اللهم بارخدایا صلی علی محمد درود فرست بر محمد یعنی : او را به رحمت خود بنواز.

و گفته اند: یعنی : تعظیم فرمای او را در دنیا، به اعلای دین و اظهار دعوت و اعظام ذکر و ابقاء شریعت و تکریم نمای او را در آخرت به اضعاف اجر و اعتلا قدر و اعزاز کامل و ابراز کمال او بر اولین و آخرین و به تقبل شفاعت در شاءن امت و تقدم او بر کافه انبیاء مرسلین ، صلواتک علیهم اجمعین و ال محمد و بر اهل بیت محمد (صلی الله علیه وآله ) که عبارتند از: حضرت فاطمه و دوازده امام معصوم و منصوص صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین و هر که به روش ایشان گراید و از علوم مقدس سلمان فارسی رضی الله عنه که حضرت مصطفی (صلی الله علیه وآله ) درباره وی فرمود: سلمان من اهل البیت 

و تقبل شفاعته و بپذیر درخواست بخشودگیش را فی امته درباره امتش و ارفع درجته و رفیع گردان درجه اش را در عالم ابدیت .

و پس از آن ، حمد خدای گوید دو سه نوبت و چون بر می خیزد به رکعت سوم همان ذکری را که در برخاستن از دومین سجود می گفت نیز بگوید.

ذکر حق رخصت قرب است و حضور

اگر از صدق و ارادت باشد

دل اگر با تو نباشد به نماز

عادت است آن ، نه عبادت باشد

هرچه را دل نگرد، باز بگوی

که چنین گفته ، شهادت باشد

به نیاز آ، چو در آئی ، به نماز

تا تو را فیض ، زیارت باشد

پس نمازگزار را باید که در شهادت بر زبان ، آن راند که دل بیند و داند، نه آنکه کلماتی چند بخواند و بگذرد و حقیقت آنچه بگوید بخاطر نگذراند.

و در تشهد آخر بعد از نعم الرسول بگوید:

التحیات لله همه ثناها و آفرینها مر خدای راست و الصلوات و همه نمازها، یا دعاها الطاهرات پاک از شرک جلی و خفی ، همه مقرون به توحید و اخلاص و اعتقاد الطیبات مصون از رخوت و غفلت و حدیث نفس و حالت کسل ، مشحون به نشاط خاطر و طیب نفس و حضور دل الزاکیات همه ماءمون از اغراض نفسانی و علائق سرای فانی ، همه مرهون به صدق و صفا و عبودیت و وفا الغادیات در اوائل روز برآورده شدگان یا آینده ها الرائحات در اواخر روز اجراء کرده شدگان یا رفته ها السابغات همه رسا و به انجام یعنی : با شروط تام و آداب تمام الناعمات همه خوش آیند دل ، که با دقت و رقت و وجد و وقار و خشوع و خضوع و رکون و سکون ، گذرانده گردد لله مر خدای راست . ما طاب آنچه پاکیزه و پسندیده شد و زکی و طهر و از آلایش بری ماند و پاک گشت و خلص و صفا و بی غش و صافی گردید. فلله پس آن مرخدای راست .

اشهدان لااله الاالله ، وحده لا شریک له ، و اشهد ان محمدا عبده و رسوله ، ارسله بالحق بشیرا و نذیرا بین یدی الساعة ، اشهد ان ربی نعم الرب و ان محمدا نعم الرسول که ترجمه این کلمات گذشت وان الساعة و همانا که روز رستاخیز اتیة آینده است لاریب فیها و شک و شبهه ای در آن نیست و ان الله یبعث و همانا خدای عزوجل بار دگر برانگیزد و زنده گرداند من فی القبور کسانی را که در گورها مدفونند.

الحمدلله الذی هدانا لهذا ثنا و ستایش مر خدای راست که به فضل خود، ره نمود ما را به این اعتقادات و عبادات و ما کنا لنهتدی و ما نبودیم آنکه پیش خود، توانستی هدایت یافت و به راه آمد لولا ان هدانا الله اگر خدای ما را راه ننمودی و رهنمون نبودی .

گر بدرقه لطف تو ننماید راه

از راه تو، هیچکس نگردد آگاه

آن کسی که به راه آید و ره پیماید

توفیق ، رفیق او نشد و اویلاه

الحمد لله رب العالمین هر ثنا و نیایش که بود و هست و باشد، مرخدای راست که پروردگار جهانیان است .

اللهم صل علی محمد و آل محمد بار خدایا درود مرحمت آمیز بفرست بر محمد (صلی الله علیه وآله ) و اهل بیت محمد (صلی الله علیه وآله ) و بارک علی محمد و آل محمد و برکات و خیرات را زیاده کن بر محمد (صلی الله علیه وآله ) و اهلبیت محمد (صلی الله علیه وآله ). و سلم علی محمد و آل محمد و سلام فرست بر محمد (صلی الله علیه وآله ) و آل محمد (صلی الله علیه وآله )، و ترحم علی محمد آل محمد و رحمت آور بر محمد (صلی الله علیه وآله ) و اهل بیت محمد (صلی الله علیه وآله )، کما صلیت و بارکت و ترحمت چنانکه درود و برکت فرستادی و رحمت آوردی و منت نهادی علی ابراهیم و ال ابراهیم بر خلیل خود ابراهیم و اهل بیت او انک حمید مجید به راستی و درستی که تو، سخت ستوده ای به اعطای نعم و بس بزرگواری در ایفای کرم .

تذکره : اگر کسی را این توهم حاصل شود که مگر تشبیه درود پیغمبر ما (صلی الله علیه وآله ) و ال او، بر (درود) حضرت ابراهیم (علیه السلام ) و آلش یادی از این می دهد که حضرت ابراهیم افضل از پیغمبر ما باشد، این خلاف واقع است .

جواب آنکه : مراد از این تشبیه آن است که همانگونه که درودی بر ابراهیم و اهل بیت و اهل بیت او فرستادی ، بهتر و برتر از درودی که بر انبیاء پیش از ابراهیم فرستاده ای هم بر اینگونه درودی بر محمد (صلی الله علیه وآله ) و اهل بیت او فرست که بس بهتر و برتر باشد از درودی که بر انبیاء سلف روی فرستاده ای که از آن جمله ، یکی همه حضرت ابراهیم خلیل است علی نبینا (علیهم السلام ) و همین معنی دلیل بر این است که افضلیت پیغمبر ما بر حضرت ابراهیم ثابت و قاطع است .

یا سید الانام درود جناب تو

ورد زبان ماست مه و سال و صبح و شام

نزدیک تو چه تحفه فرستیم ما ز دور

مقدور ما همین صلوات است و السلام .