در محراب نماز
اینک، آماده ورود به متن نمازیم.
غیر از حرکات ظاهری نماز، که هر کدام فلسفه و رازی دارد، و غیر از ذکرها و تسبیحهای
آن، که هر کدام مفاهیم بلندی را در بر گرفته است، روح نماز، همان «توجّه» است.
نمازگزار با اخلاص و آگاهِ به رمز و راز عبودیت، باید همواره و در تمام لحظات و
فقرات نماز، بداند که چه میکند، در چه مقامی ایستاده است، با که سخن میگوید، طرف
خطابش کیست و حرف و خواستهاش چیست.
این «حضور قلب»، عنصر اصلی سازندگی نماز و «یاد خدا» است که فلسفه بلند و عمیق نماز
است.
آشنایی به مفاهیم جملات قرائت و ذکرها، و توجّه به معنای اعمال و حرکات در نماز،
زمینه ساز پیدایش خشوع قلبی و خضوع جسمی و توجّه باطنی به معبود یکتاست. با این
تذکّر، وارد نماز میشویم