اصول و گام های جذب مخاطب به نماز

«هفت اصل و چهار گام جذب مخاطب به نماز»، 
اصل اول، خیرخواهی است و مهم است نیت ما برای هدایت مخاطب به سوی نماز از روی خیرخواهی باشد نه قصد تخریب و ضایع کردن. وقتی نیت ما خیر باشد قطعا ً گفتار ما نیز گویای نیت قلبی ما خواهد بود.

اصل دوم، احترام به مخاطب و حفظ کرامت و شخصیت و انسانیت مخاطب است. ممکن است به کسی که می‌خواهیم تذکر بدهیم و او را به کار نیک و پسندیده‌ای مثل اقامه نماز و مسجد دعوت کنیم یا از کار زشت و ناپسندی باز داریم، چه بسا در بسیاری موارد دیگر او از ما بیشتر بداند و بفهمد و فقط در این مورد مرتکب خطا شده است.

اصل سوم، شناخت و آگاهی است، بدین معنا که خود ما به عنوان دلسوز و ناصح امین، نسبت به موردی که می‌خواهیم به مخاطب تذکر دهیم، باید از لحاظ شرعی و قانونی و عرفی اطلاعات کافی داشته باشیم.

 اصل چهارم، کنجکاوی بی‌مورد و افراطی در مورد مخاطب است که ممنوع است، زیرا سد بزرگی برای برقراری ارتباط با او می‌شود.

اصل پنجم، صبر است که کلید کامیابی است. در مقابل ناملایمات و سختی‌های ‌احتمالی تبلیغ احکام دین، باید صبور بوده و استوار باقی بمانیم و عجله و شتابزده و احساساتی اقدام نکنیم.

اصل ششم، عدم اصرار به مخاطب، زیرا وظیفه ما در مقابل افرادی بی‌نماز و سهل‌انگار در نماز، فقط تذکر دادن دوستانه است. تذکر بدهیم و عبور کنیم و اصلا ً با مخاطب دهن به دهن نشویم، حال اگر در مقابل یک منکر چندین نفر به مخاطب تذکر دهند، فرد ناخود‌آگاه خود را ملزم به رعایت معروف و ترک منکر می‌بیند.

اصل هفتم که آخرین اصل از جذب مخاطب به نماز است، برخورد ساده اما هنرمندانه است به گونه‌ای که در جذب مخاطب به نماز و امر به‌معروف و نهی از‌منکر باید مانند هر اثر هنری، تلاش کرد تا محتوایی خوب در شکلی اثر‌گذار به مخاطب ارائه شود و نباید برای یک موضوع همیشه از یک روش ثابت استفاده کرد، بلکه لازم است گاهی با نگاهی به مخاطب و شرایط حاکم بر زمان، ارتباط، روش مناسب و شایسته‌ای را انتخاب کنیم.

و اما گام ها ی اساسی جذب مخاطب

چهار گام از مراحل جذب مخاطب به نماز و با راه‌های کارآمدی تبلیغ معارف نماز و فرهنگ مهدویت(عج) عبارتند از:
 گام اول روبه رو شدن؛ اعمال و رفتاری ملاک است که نیاز به جستجو، تحقیق نداشته باشد و شما آن عمل را مثل بی‌توجهی به نماز را در ملأ‌عام مشاهده کردید و یا خود فرد رسما ً اعلام می‌کند من از نماز خوشم نمی‌آید، که ما باید از روش‌های تبلیغ چهره‌به‌چهره و تکنیک‌های برقراری ارتباط با مخاطب استفاده کنیم. 
گام دوم؛ تشخیص اصل برخورد، چگونگی برخورد و توجه به آمادگی پذیرش مخاطب. مثلا ً وقتی به شدت گرسنه، تشنه، عصبی، خسته و بی‌حوصله هستید، وارد عمل نشوید. اگر مخاطب در شرایطی خاص است که تذکر دادن شما موجب هتک‌حرمت و یا ضایع شدن او می‌شود، یا وقتی برای خود و همراهانتان احساس خطر جانی و مالی می‌کنید و احتمال درگیری می‌دهید یا وقتی مخاطب در تألم روحی شدیدی مثل فوت یا بیماری عزیزانش هست یا مخاطب تعادل جسمی و روحی ندارد. مثلا ً قرص و مواد مخدر یا مشروبات الکلی مصرف کرده وارد عمل نشوید. باید مطالعه کنیم که برای اثرگذاری و جلوگیری از پیامدهای منفی چه روش یا روش‌هایی را با توجه به موفقیت مکانی، شرایط سنی، جنسیت و آداب و رسوم و.... انتخاب کرد. از جمله روش‌های برخورد :

1. مستقیم کلامی

2. مستقیم غیر کلامی

3. غیر مستقیم کلامی

4. غیر مستقیم غیر کلامی است.

 
گام سوم عبارت است از؛ اجرا که قاطعانه اما مؤدبانه بگوئید، تذکر به مخاطب در جمع و حضور دیگران نباشد. مگر آنکه مطمئن باشید لازم است دیگران نیز از کار شما درس بگیرند، جملات و تذکرات با اعتماد به نفس و توکل به‌خدا و به دور از هرگونه تحقیر و ضایع کردن مخاطب باشد. اگر از روش کلامی مستقیم استفاده می‌کنید جمله خود را با سلام و لطفا ً آغاز کنید و تذکر شما در جذب مخاطب به اقامه نماز همراه با منت گذاشتی، مسخره کردن و بزرگ‌نمایی کردن نباشد، ضمن جلب اعتماد طرف مقابل و برخورد کوتاه از کلمات مثبت استفاده کنید. معمولا ً افعال مثبت بیش از افعال منفی در مخاطب امکان پذیرش را فراهم می‌‌کند.

 
گام چهارم؛ آمادگی در مقابل واکنش‌های احتمالی مخاطب است، وقتی شما کسی را می‌خواهید به دین و نماز دعوت کنید چند حالت دارد 1.تذکر را می‌پذیرد و به آن عمل می‌کند که از او تشکر صمیمانه می‌کنید. حتی اگر به همه تذکرات شما هم عمل نکرد، 2.تذکر را ظاهرا ً می‌پذیرد اما عمل نمی‌کند، 3.تذکر را نمی‌پذیرد و با پاسخ‌های سربالایی بی‌ربط یا بهانه‌گیری موضوع را به اصطلاح از سر خود باز می‌کند که بهتر است شخصی دیگری با روش متفاوتی او هم تذکر دهد، 4.تذکر را نمی‌پذیرد اما نسبتا ً با تندی یا تندی همراه با ناسزا و دشنام همراه می‌کند. مقابله به مثل نکنید و تلاش کنید با حفظ آرامش و متانت از محیط دور شوید.