مسأله 1264: شکیّات نماز بیست و سه قسم است: هشت قسم آن، نماز را باطل مى
کند، نه قسم دیگر آن، صحیح است و به شش قسم آن، نباید اعتنا کرد.
مسأله 1265: شکهایى که نماز را باطل مى کند به این شرح است: اوّل: شک در
شماره رکعتهاى نماز دو رکعتى، مانند نماز صبح و نماز مسافر، ولى شک در
شماره رکعتهاى نماز مستحب دو رکعتى و نماز احتیاط، نماز را باطل نمى کند.
دوم: شک در شماره رکعتهاى نماز سه رکعتى. سوم: در نماز چهار رکعتى شک کند
یک رکعت خوانده یا بیشتر. چهارم: در نماز چهار رکعتى، پیش از تمام شدن سجده
دوم، شک کند دو رکعت خوانده یا بیشتر. پنجم: شک بین دو و پنج، یا دو و
بیشتر از پنج. ششم: شک بین سه و شش، یا سه و بیشتر از شش. هفتم: شک در اصل
رکعتهاى نماز که نداند، چند رکعت خوانده است. هشتم: شک بین چهار و شش، یا
چهار و بیشتر از شش، پیش از تمام شدن سجده دوّم، ولى اگر بعد از سجده دوم
شک بین چهار و شش، یا چهار و بیشتر از شش براى او پیش آید، بنابر احتیاط
بنابر چهار بگذارد و نماز را تمام کند و بعد از نماز، دو سجده سهو بجا آورد
و نماز را نیز، دوباره بخواند.
مسأله 1266: اگر یکى از شکهاى باطل براى انسان پیش آید، مى تواند نماز را
به هم بزند و یا به قدرى فکر کند که صورت نماز به هم بخورد یا از پیدا شدن
یقین یا گمان نااُمید شود.
مسأله 1267: شکهایى که نباید به آن اعتنا کرد، به این شرح است: اوّل: شک در
چیزى که محل بجا آوردن آن گذشته است، مانند اینکه در رکوع، شک کند حمد را
خوانده یا نه. دوم: شک بعد از سلام نماز. سوم: شک بعد از گذشتن وقت نماز.
چهارم: شک کثیرالشک، یعنى کسى که زیاد شک مى کند. پنجم: شک امام در شماره
رکعتهاى نماز، در صورتى که مأموم شماره آن را بداند. و همچنین شک مأموم در
صورتى که امام شماره رکعتهاى نماز را بداند. ششم: شک در نماز مستحب.
شکهایى که نباید به آن اعتنا کرد