آیا عادلانه است قبولى کلیه اعمال، به نماز وابسته باشد؟

اگر درآمد کسى حلال و طیب نباشد و باآن درآمد خانه و لباس و غذا تهیه کند، آیا نمازش قبول است؟ آیا انفاق از آن مال و یا به زیارت و حج رفتن با آن مال، قبول درگاه الهى قرار مى‏گیرد؟ از همین جا درمى‏یابیم که نماز معیارى است که قبولى اعمال دیگر را نیز مى‏توان با آن سنجید. پس اگر نماز قبول باشد، کارهاى خوب دیگر نیز قبول است و اگر مردود باشد، چنان بر مى‏آید که اشکال ریشه‏اى در اعمال وجود دارد. براى مثال: آمپرهاى یک وسیله نقلیه، نشان دهنده سلامت و یا اشکال در کار موتور آن وسیله است. نماز نیز نشان دهنده سلامت اعمال و یا خرابى دیگر اعمال است. اگر کسى توانسته است نماز خود را از ریا و سُمعه دور نگه دارد، قادر خواهد بود در بقیه عبادت‏ها و کارها نیز این ویژگى را حفظ کند؛ چون نماز وظیفه‏اى است که شبانه روز با آن مرتبط هستیم. بنابراین نماز شاخصى است که همه اعمال دیگر با آن سنجیده شده و محک زده مى‏شود منبع: http://namaz.namaz.ir/page.php?page=showarticles&cat=35&id=40&office=namaz